Kiedy oraz jakich opłat może żądać od Abonenta Operator przy rozwiązaniu umowy?

Art. 56 ust. 3 pkt 21 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (tj. Dz.U. z 2014 r., poz. 243 z późn. zm.), zwanej dalej „Pt” wskazuje, że „Umowa o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, wymagająca formy pisemnej lub elektronicznej, powinna, z zastrzeżeniem ust. 5, w jasnej, zrozumiałej i łatwo dostępnej formie określać w szczególności:

21) wszelkie opłaty należne w momencie rozwiązania umowy, w tym warunki zwrotu telekomunikacyjnych urządzeń końcowych ze wskazaniem, na czyj koszt zwrot ma nastąpić”.

Zgodnie z powyższym przepisem, należy stwierdzić, że opłaty muszą zostać przewidziane w warunkach umownych (w Umowie, Regulaminie lub Cenniku lub Regulaminie i Cenniku promocji). Opłaty nie przewidziane w warunkach umownych nie mogą być przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego pobierane. Opłaty powinny być określone w sposób kwotowy, ale jeżeli wysokość opłaty jest uzależniona od zdarzeń następujących po zawarciu umowy lub od momentu rozwiązania umowy, to mogą być one określone przez wskazanie sposobu wyliczenia takiej opłaty (proporcjonalny względem upływu czasu zwrot ulgi przyznanej przez dostawcę usług danemu abonentowi).

Zgodnie z art. 57 ust. 6 Pt „W przypadku zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, związanego z ulgą przyznaną abonentowi, wysokość roszczenia z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu, na jaki umowa została zawarta, nie może przekroczyć wartości ulgi przyznanej abonentowi pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. Roszczenie nie przysługuje w przypadku rozwiązania przez konsumenta umowy przed rozpoczęciem świadczenia usług, chyba że przedmiotem ulgi jest telekomunikacyjne urządzenie końcowe”.

Przepis powyższy wskazuje na zakres dopuszczalnych roszczeń dostawcy, związanych z rozwiązaniem umowy przewidującej ulgę dla abonenta, przyznawaną w związku z zawartą umową (w zakresie umów zawartych na warunkach promocyjnych).

Wymagane jest, aby przyznana ulga została wyraźnie wskazana przez dostawcę usług poprzez wskazanie różnicy miedzy standardową i obniżoną ceną określonego świadczenia, która stanowi ulgę. Przepis ust. 56 ust. 3 pkt 21 Pt nakazuje określić w umowie wszelkie opłaty należne w momencie rozwiązania umowy, a zatem również opłatę związaną ze zwrotem ulgi. Ulga powinna być określona kwotowo w umowie (lub załącznikach do niej – na ogół w cenniku promocji).

Jeżeli ulga jest przyznawana z różnych tytułów (np. obniżenie opłaty abonamentowej, zmniejszenie ceny telefonu) wówczas możliwe jest określenie kwot składających się na łączną wysokość ulgi. Wymaganie, aby przyznana ulga została określona kwotowo, jest podyktowane faktem zapewnienia abonentowi możliwości ustalenia kwoty ulgi na podstawie umowy i świadomości wysokości ewentualnej kary umownej (naliczanej proporcjonalnie) z tytułu rozwiązania umowy przed terminem na jaki umowa została zawarta.