Koniec problemów z dostępem do inwestycji deweloperskich? ZMIANA MEGAUSTAWY

Zmieniona Megaustawa wejdzie w życie 25 października 2019 r.
Wraz z wejściem w życie ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (tzw. megaustawa) wprowadzono wymóg wyposażania budynków w instalację telekomunikacyjną umożliwiającą przyłączenie do publicznych sieci telekomunikacyjnych wykorzystywanych do świadczenia tych usług, przy zachowaniu zasady neutralności technologicznej. Powodem wprowadzenia tej regulacji miała być szeroko zakrojona cyfryzacja naszego kraju, przy zachowaniu możliwości dostępu do budynków dla większej ilości dostawców usług i to świadczących usługi telekomunikacyjne w różnych technologiach. Cel był oczywiście słuszny, jednakże praktyka pokazała, że regulacja nie spełniła pokładanych w niej oczekiwań. Przepis art. 30 ust. 6 megaustawy nie wskazywał bowiem, kto ma być właścicielem infrastruktury telekomunikacyjnej.
Zgodnie z art. 49 § 1 kodeksu cywilnego urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne (przez co należy rozumieć również sieć telekomunikacyjną, a więc także infrastrukturę telekomunikacyjną budynku) nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. O ile zatem na etapie inwestycji, jeden z przedsiębiorców telekomunikacyjnych umówił się z deweloperem, że wykona instalację telekomunikacyjną, to instalacja ta stanowiła zazwyczaj własność przedsiębiorcy telekomunikacyjnego.To z kolei powoduje, że ze względu na pozostałą treść art. 30, jak i utrwaloną praktykę UKE (ograniczenie powielania instalacji telekomunikacyjnej) pozostali przedsiębiorcy telekomunikacyjni zmuszeni byli dzierżawić instalację telekomunikacyjną odpłatnie na zasadzie art. 139 ustawy prawo telekomunikacyjne.
Nadeszła jednakże długo oczekiwana przez niektórych operatorów zmiana. Dnia 6.09.2019 r. prezydent podpisał nowelizację ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, zgodnie z którą, w art. 30 ust. 6 tej ustawy wskazano, że w celu zapewnienia świadczenia użytkownikom usług telefonicznych, usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu oraz usług rozprowadzania cyfrowych programów radiowych i telewizyjnych w wysokiej rozdzielczości przez różnych dostawców usług inwestor wyposaża budynek, zgodnie z przepisami w sprawie warunków techniczno-budowlanych wydanymi na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186, 1309 i 1524), w instalację telekomunikacyjną stanowiącą część składową nieruchomości, umożliwiającą przyłączenie do publicznych sieci telekomunikacyjnych wykorzystywanych do świadczenia tych usług, przy zachowaniu zasady neutralności technologicznej. Oznacza to, że instalacja ta będzie musiała być własnością właściciela budynku i stanowiła będzie jego część, a nie będzie mogła stanowić przedmiotu odrębnej własności. Powyższe wynika z art. 47 ust. 1 kodeksu cywilnego. Jak wskazuje sam ustawodawca w uzasadnieniu do nowelizacji ,,jednym z narzędzi, które pozwoli zapobiec występowaniu wyżej opisanych negatywnych zjawisk rynkowych, jest przesądzenie, że instalacja telekomunikacyjna budynku, o której mowa w art. 30 ust. 6 ma stanowić część składową nieruchomości. Pozwoli to na wyeliminowanie sytuacji, w których inwestor zawiera porozumienie z określonym jednym przedsiębiorcom telekomunikacyjnym, który wykonuje taka instalację w zamian za uzyskanie „wyłączności” lub pierwszeństwa w korzystaniu z niej. Dochodzi do sytuacji w której budynek mieszkalny wielorodzinny, budynek zamieszkania zbiorowego lub budynek użyteczności publicznej jest co prawda „wyposażony” w instalację telekomunikacyjną, zgodnie z przepisami art. 30 ust. 6 ustawy oraz rozdziału 8a rozporządzenia budynkowego, ale instalacja ta należy do innego podmiotu (określonego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego) i nie spełnia kryteriów funkcjonalnych (dostępności), o których mowa powyżej. W ocenie projektodawcy nie ulega wątpliwości, iż pożądanym stanem w omawianym zakresie jest stan, w którym każdy nowobudowany budynek określonych kategorii będzie wyposażony w ogólnodostępną instalację telekomunikacyjną, z której będzie mógł nieodpłatnie skorzystać każdy przedsiębiorca telekomunikacyjny zainteresowany świadczeniem w danym budynku usług telekomunikacyjnych, bez jednoczesnej ingerencji w samą substancję budynku (układanie nowych instalacji), co będzie w interesie użytkowników końcowych mogących korzystać z nowoczesnych usług telekomunikacyjnych świadczonych w oparciu o powyższy dostęp.” Tym samym wykluczone będą porozumienia pomiędzy deweloperem, a jednym z przedsiębiorców telekomunikacyjnych służące blokowaniu dostępu dla innych operatorów.