Obowiązki Wspólnot Mieszkaniowych i Spółdzielni Mieszkaniowych w związku z nowelizacją megaustawy

Od dnia 1 lipca 2016 r. obowiązują zmienione przepisy ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. Choć głównym celem nowelizacji było bez wątpienia wprowadzenia ułatwień w zakresie korzystania z infrastruktury technicznej operatorów świadczących usługi użyteczności publicznej (tj. przedsiębiorców energetycznych, czy wodnokanalizacyjnych) zostały również wprowadzone zmiany w zakresie dostępu do budynków. Co bardzo istotne, do postępowań wszczętych przed nowelizacją stosuje się nowe przepisy.

Przypominam jedynie, że zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (dalej ,,megaustawa”) właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości, niebędący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, jest obowiązany zapewnić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu dostęp do nieruchomości. Wskazać należy, że obowiązek ten tyczy się w szczególności budynków wielorodzinnych, tym samym najczęściej to wspólnoty i spółdzielnie mieszkaniowe będą zobowiązane zapewnić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu dostęp do budynku.

W związku z nowelizacją megaustawy rozszerzony został przedmiot dostępu telekomunikacyjnego o:

1.     umożliwieniu doprowadzenia przyłącza telekomunikacyjnego aż do punktu styku (niezależnie od tego czy w budynku jest infrastruktura innego operatora, czy też nie),

2.     umożliwieniu korzystania z punktu styku.

Co więcej, w art. 30 ust. 1 pkt 3 wyraźnie wskazano, że wspólnoty, czy spółdzielnie mieszkaniowe zobowiązane są zapewnić dostęp do budynku w celu wybudowania własnej instalacji wewnętrznej budynku w przypadku gdy:

a) nie istnieje instalacja telekomunikacyjna budynku przystosowana do dostarczania usług szerokopasmowego dostępu do Internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s lub

b) istniejąca instalacja telekomunikacyjna budynku przystosowana do dostarczania usług szerokopasmowego dostępu do Internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s nie jest dostępna lub nie odpowiada zapotrzebowaniu przedsiębiorcy telekomunikacyjnego,

Wskazać przy tym należy, że niezależnie od istnienia infrastruktury przesyłowej umożliwiającej dostęp do usług telekomunikacyjnych z przepustowością co najmniej 30 mbps, zgodnie z art. 30 ust. 1a przedsiębiorca telekomunikacyjny będzie miał możliwość wybudowania własnej instalacji wewnętrznej w przypadku, gdy:

a)     właściciel instalacji telekomunikacyjnej budynku nie podejmuje negocjacji z przedsiębiorcą telekomunikacyjnym w sprawie dostępu do tej instalacji;

b)     właściciel instalacji telekomunikacyjnej budynku odmawia przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu dostępu do tej instalacji;

c)     oferowane warunki dostępu do instalacji są dyskryminujące lub uniemożliwiają przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu oferowanie użytkownikom końcowym konkurencyjnych warunków świadczenia usług, w tym cenowych i jakościowych;

d)     przedsiębiorca telekomunikacyjny świadczy usługi w innej technologii niż instalacja telekomunikacyjna w budynku.

Powyższe przesłanki być może pozwolą przełamywać opór wspólnot i spółdzielni mieszkaniowych i ułatwią uzyskanie dostępu w celu położenia własnej infrastruktury w budynku, co najczęściej jest dużo bardziej opłacalne niż korzystanie z dostępu telekomunikacyjnego od innych operatorów.

Ustawodawca zauważając problem  związany z trudnościami w uzyskaniu informacji o infrastrukturze w budynku wprowadził w art. 30 ust. 1f megaustawy obowiązek, zgodnie z którym wspólnota czy spółdzielnia zobowiązane są w terminie 14 dni od zapytania udzielić informacji przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu o:

a)     danych kontaktowych właściciela kabla telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej budynku i przyłącza telekomunikacyjnego;

b)     podmiotach korzystających z punktu styku;

c)     innych przedsiębiorcach telekomunikacyjnych korzystających z kabla telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej budynku i przyłącza telekomunikacyjnego;

d)     numerze księgi wieczystej nieruchomości;

e)     osobach lub podmiotach uprawnionych do zawarcia umowy w sprawie dostępu, wraz z ich adresami do doręczeń.

Nadto w art. 30 ust. 1b megaustawy podkreślono, że możliwe jest uzyskanie dostępu do budynku jeszcze niewybudowanego, choć uprzednio obowiązujące przepisy również dopuszczały taką możliwość, choć nie było to wskazane wprost.

Pomimo, że nowelizacja nie usunęła wszelkich problemów i utrudnień (w tym w szczególności nie poruszyła kwestii dostępu do budynków, w odniesieniu do których nie została przed umieszczeniem infrastruktury na nieruchomości zawarta pisemna umowa o której mowa w art. 30 megaustawy), uznać należy że nowelizacja ta idzie w dobrym kierunku i pozwoli ułatwić dostęp do nieruchomości.