Połączenie sieci

Szczególnym przykładem dostępu telekomunikacyjnego jest połączenie sieci wskazane w art. 2 pkt 25 prawa telekomunikacyjnego. Zgodnie z powyższym przepisem, połączenie sieci jest formą dostępu do usług dostarczanych przez innego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego. W tym przypadku dochodzi do fizycznego połączenia dwóch sieci operatorów, co umożliwia korzystanie z zasobów sieci i dostęp do użytkowników końcowych podłączonych do sieci innego operatora.

Dostęp telekomunikacyjny polegający na połączeniu sieci może zostać uregulowany umownie lub w przypadku braku zgody stron co do warunków umowy, także poprzez decyzję administracyjną zastępującą umowę.

Na podstawie § 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 21 lipca 2008 r. w sprawie szczegółowych wymagań dla zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego uprawniony przedsiębiorca telekomunikacyjnym powinien złożyć do obowiązanego operatora wniosek o połączenie sieci. Pierwszym stadium postępowania w sprawie dostępu telekomunikacyjnego polegającego na połączeniu sieci, zgodnie z art. 26a prawa telekomunikacyjnego są negocjacje pomiędzy obowiązanym operatorem publicznej sieci, a innym przedsiębiorcą telekomunikacyjnym. Każdy operator publicznej sieci ma obowiązek prowadzenia negocjacji w zakresie połączenia sieci.

Umowa o dostępie telekomunikacyjnym została uregulowana w art. 31 prawa telekomunikacyjnego. Powinna być ona pod rygorem nieważności sporządzona na piśmie. W umowie powinny znaleźć się m. in. takie elementy jak umiejscowienia punktów połączenia sieci telekomunikacyjnych, warunki techniczne połączenia sieci telekomunikacyjnych, warunki rozliczenia z tytułu dostępu, warunki zapewnienia dostępu telekomunikacyjnego oraz wzajemnego korzystania z sieci telekomunikacyjnych, a także warunki niewykonania lub nienależytego wykonania świadczonych wzajemnie usług telekomunikacyjnych, sposoby wypełniania wymagań określonych przez przepisy prawa, procedury rozstrzygania sporów oraz szereg innych elementów wskazanych w art. 31 prawa telekomunikacyjnego.

W razie odmowy negocjacji uprawniony przedsiębiorca telekomunikacyjny może złożyć wniosek do organu regulacyjnego, czyli do Prezesa UKE. Prezes UKE może na pisemny wniosek każdej ze stron negocjacji o zwarcie umowy o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie połączenia sieci w drodze postanowienia określić termin zakończenia negocjacji, przy czym powinien on być nie dłuższy niż 90 dni licząc od dnia złożenia wniosku. Zgodnie z art. 27 ust. 2 prawa telekomunikacyjnego w przypadku niepodjęcia negocjacji o zawarcie umowy o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie połączenia sieci, odmowy połączenia sieci telekomunikacyjnych przez podmiot do tego obowiązany lub niezawarcia umowy o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie połączenia sieci w terminie lub niezawarcia umowy w terminie 90 dni licząc od dnia wystąpienia z wnioskiem o zawarcie umowy o dostępie telekomunikacyjnym, każda ze stron może zwrócić się do Prezesa UKE z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie rozstrzygnięcia kwestii spornych lub określenia warunków współpracy.

W takim przypadku Prezes UKE na podstawie art. 28 ust. 1 prawa telekomunikacyjnego w terminie 90 dni od dnia złożenia wniosku podejmie decyzję o dostępie telekomunikacyjnym mając na uwadze kryteria określone w powyższym przepisie.

 

Dodaj komentarz

Your email address will not be published. Email and Name is required.